Moja twórczość! :)

A oto co przed chwila stworzylam po 40-minutowym, wytezonym mysleniu, na żadanie pana od polskiego(kazdy musi na jutro). Tylko, ze ten wierszyk jest kompletnie nieadekwatny do tego, co akurat dzieje sie w moim serduchu. Zreszta, wtajemniczeni wiedza, ze kocham, kocham, kocham Kukiego!! :)

Umarłam...

Dla świata, dla siebie, dla Ciebie..

Jestem sama, niekochana..

Znużona i pozbawiona nadziei,

Odtwarzam w pamięci pozostałości

Tych chwil szczęśliwych,

Będących promieniem w mej melancholii...

Płaczę tkwiąc w nicości,

W bezruchu, nieżywa,

A to wszystko przez Ciebie!..

Umarłam...

Jestem pełna odrętwienia,

Odkąd odszedłeś po cichu,

Bez słowa tłumaczenia...

No i jak? Może być??